تاريخ چه ي اس ميلان
آ.ث. میلان نام کامل باشگاه آ.ث. میلان (Associazione Calcio Milan)[۱] لقب(ها) روسونری (قرمز و سیاه)، دیاولو (شیطان) تاریخ تأسیس ۱۶ دسامبر ۱۸۹۹ نام ورزشگاه سن سیرو، میلان، ایتالیا (گنجایش: ۸۲٬۹۵۵ نفر) مالک سیلویو برلوسکونی مدیرعامل سیلویو برلوسکونی مربی کلارنس سیدورف لیگ سری آ ۱۳–۲۰۱۲ مقام سوم سری آ آدرس اینترنتی وب‌گاه رسمی لباس اول لباس دوم لباس سوم فصل جاری
آ.ث. میلان (یا میلان) پر افتخارترین باشگاه فوتبال جهان است که در شهر میلان ایتالیا قرار دارد.
لقب این تیم «روسونری» (قرمز و مشکی) و نام ورزشگاه آن سن سیرو است.
لباس اول تیم پیراهن راه راه مشکی و قرمز همراه با شورت سفید (یا مشکی)، لباس دوم پیراهن و شورت سفید و لباس سوم پیراهن طلایی و شورت مشکی است.
این باشگاه در ۱۶ دسامبر سال ۱۸۹۹ با نام «باشگاه کریکت میلان» به وسیلهٔ «آلفرد ادواردز» و «هربرت کیلپین» انگلیسی دایر شد و به دلیل انگلیسی بودن مؤسسان، اسم باشگاه به جای میلانو (تلفظ ایتالیایی)، میلان نام گرفت.
مالک کنونی باشگاه سیلویو برلوسکونی است که به دلیل مشغله های فراوان، آدریانو گالیانی را به سمت مدیریت اجرایی و نایب رپیس باشگاه برگزیده است.
در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۳ تغییراتی در کادر مدیریتی میلان صورت گرفت و باربارا برلوسکونی بعنوان نخستین زن تاریخ باشگاه، به کادر مدیریتی افزوده شد. از این تاریخ آدریانو گالیانی بعنوان نائب رئیس دوم و مدیر فنی و ورزشی باشگاه فعالیت می‌کند و باربارا برلوسکونی بعنوان نائب رئیس اول و مدیر اقتصادی باشگاه در زمینه کارهایی که فنی و ورزشی نیستند فعالیت می‌کند.
پائولو مالدینی یکی از محبوبترین و معروفترین بازیکنان سه دهه‌ی اخیر میلان فرزند چزاره مالدینی (بازیکن و سرمربی سابق میلان) می‌باشد. وی در پایان فصل ۰۹-۲۰۰۸ پس از ۲۴ سال حضور افتخارآمیز در این تیم از فوتبال خداحافظی کرد. محتویات ۱ اطلاعات کلی باشگاه۲ تاریخچه۳ میلان در قرن بیست و یکم۴ ورزشگاه۵ بازیکنان ۵.۱ بازیکنان فعلی۵.۲ بازیکنان قرضی در تیم‌های دیگر۵.۳ بازیکنان دارای مالکیت مشترک ۶ شماره‌های جاودانه۷ کادرفنی کنونی ۷.۱ برخی از مربیان بزرگ باشگاه ۸ افتخارات ۸.۱ ملی۸.۲ اروپایی۸.۳ جهانی ۹ آمار و رکوردهای باشگاه۱۰ منابع۱۱ پیوند به بیرون اطلاعات کلی باشگاه نام کامل: Associazione Calcio Milanتاریخ تأسیس: ۱۶ دسامبر ۱۸۹۹مؤسسان: آلفرد ادواردز و هربرت کیلپینورزشگاه: سن سیروکمپ تمرین: میلانِلومالک: سیلویو برلوسکونیرئیس: سیلویو برلوسکونینائب رئیس اول: باربارا برلوسکونینائب رئیس دوم: آدریانو گالیانیمدیر اجرایی: آدریانو گالیانیسر مربی: کلارنس سیدورفکمک مربیان: مائورو تاسوتیمربی دروازه‌بانان: مارکو لاندوچی و والریو فیوریمدیر ورزشی: آریدو پرایدااسپانسر اصلی: هواپیمایی اماراتاسپانسر ورزشی: آدیداساولین قهرمانی در ایتالیا: ۱۹۰۱قهرمانی در سری آ: ۱۸ دوره(دومین)اولین قهرمانی در اروپا: ۱۹۶۳قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا: ۷ دوره(دومین) تاریخچه
این باشگاه، در ابتدا به عنوان باشگاه کریکت، توسط دو انگلیسی به نامهای آلفرد ادواردز و هربرت کیلپین در سال ۱۸۹۹ تاسیس(پایه گذاری) شد.به دلیل خاستگاه این باشگاه، از تلفظ انگلیسی نام شهر میلان، به جای تلفظ ایتالیایی این شهر(میلانو) در نام این باشگاه استفاده شده‌است. آث میلان اولین عنوان قهرمانی خود در جام قهرمانی ایتالیا را در سال ۱۹۰۱ بدست آورد.
در سال ۱۹۰۸، این باشگاه ایجاد شکاف در خود را به دلیل اختلافات داخلی در موضوع امضای قرارداد با بازیکنان خارجی تجربه کرد، که این موضوع باعث تشکیل باشگاه دیگری در شهر میلان به نام اینتر میلان شد. میلان با به دست آوردن مقام قهرمانی در جام باشگاههای اروپا با پیروزی بر تیم بنفیکا پرتغال در مرحله پایانی سال ۱۹۶۳، مقبولیت جهانی خود را ضمانت کرد. آنها همچنین با تکرار قهرمانی در سال ۱۹۶۹، موفق به کسب عنوان قهرمانی در جام بین قاره‌ای/(جام باشگاههای جهان امروزی) در همین سال شد.
به دنبال استعفای جیانی ریورا، میلان دوران افت را هم تجربه کرد. دورانی که ماجرای توتونرو یا همان شرط بندی و پرداخت رشوه از سوی باشگاه برای تغییر نتیجه مسابقات در سال ۱۹۸۰ و مجازات حضور در سری ب را برای میلان در پی داشت. آنها بعد از آن سریعاً خود را به سری آ رساندند ولی در فصل ۸۱-۸۲ با قرارگیری در منطقه خطر سری آ، مجدداً به سری ب بازگشتند. در سال ۱۹۸۶، سیلویو برلوسکونی، این باشگاه را خریداری کرد و با به خدمت گرفتن آریگو ساکی (۱۹۸۷) به عنوان سرمربی و بازیکنانی همچون مارکو فان باستن، رود گولیت و فرانک ریکارد دوران شکوفایی مجدد این باشگاه آغاز شد. آریگو ساکی در اولین دوره مربیگری خود در میلان (۱۹۹۱-۱۹۸۷) موفق به کسب ۸ عنوان قهرمانی شد (یک قهرمانی سری آ، یک قهرمانی سوپر جام ایتالیا، ۲ قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، ۲ قهرمانی سوپر جام اروپا و ۲ قهرمانی جام بین قاره‌ای). وی در این دوره یک نایب قهرمانی در سری آ و یک نایب قهرمانی در کوپا ایتالیا را نیز در کارنامهٔ خود دارد.در سال ۱۹۹۲ میلان تحت هدایت فابیو کاپلو اسکودتوی سری آ را بدون حتی یک شکست به دست آورد.
در فصل ۰۵-۲۰۰۶ در پی تخلفات مربوط به تعیین داوران مسابقات سری آ، کمتیه انضباطی رأی به کسر ۱۵ امتیاز در شروع فصل ۰۷-۲۰۰۶ و عدم حضور این تیم در لیگ قهرمانان اروپا را صادر کرد که این حکم بعداً به کاهش هشت امتیاز و حضور در مرحله پلی آف لیگ قهرمانان اروپا، کاهش پیدا کرد.
میلان در قرن بیست و یکم ترکیب طلایی روسونری در اوایل قرن ۲۱
میلان در اولین دهه‌ی قرن یکی از قدرتمندترین باشگاههای اروپا و جهان بود. در فاصله‌ی سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ سه بار به فینال اروپا راه یافت.
سال ۲۰۰۳ در یک فینال تمام ایتالیایی موفق شد رقیب دیرینه‌ی خود یوونتوس را در ضربات پنالتی شکست داده و برای ششمین بار قهرمان جام باشگاههای اروپا شود.
سال ۲۰۰۴ در دیدار رفت از مرحله‌ی یک‌چهارم نهایی دپورتیوو لاکرونیای اسپانیا را در خانه با نتیجه‌ی ۴ بر ۱ شکست داد و در شرایطی که همگان تصور می‌کردند که کار تیم اسپانیایی تمام شده در دیدار برگشت با نتیجه‌ی ۴ بر ۰ شکست خورد و از راهیابی به مرحله‌ی نیمه‌نهایی بازماند.
فینال ۲۰۰۵ جام باشگاههای اروپا هیچگاه از خاطر هوادارن میلان و لیورپول محو نخواهد شد. در این فینال دراماتیک ابتدا میلان با گل زود هنگام کاپیتان افسانه‌ای خود پائولو مالدینی از حریف انگلیسی پیش افتاد. در ادامه هرنان کرسپوی آرژانتینی دو گل دیگر به ثمر رساند تا نیمه‌ی نخست با نتیجه‌ی قاطع ۳ بر ۰ به سود میلان به پایان برسد. امّا در نیمه‌ی دوم ورق برگشت و لیورپول موفق شد در مدت زمان ۶ دقیقه نتیجه را به تساوی بکشاند.استیون جرارد، ولادیمیر اسمیچر و ژابی آلونسو سه گل پیاپی به‌ثمر رساندند تا نهایتاً بازی در پایان ۱۲۰ دقیقه تلاش دو تیم گل دیگری نداشته باشد و ضربات پنالتی قهرمان اروپا را مشخص نماید. لیورپول ۳ بر ۲ در ضربات پنالتی به پیروزی رسید.
نیمه‌نهایی ۲۰۰۶ محل برخورد دو غول اروپا یعنی میلان و بارسلونا بود. تک گل لودویک ژولی کافی بود تا بارسا در مجموع دو دیدار با نتیجه‌ی ۱ بر ۰ پیروز شود و به فینال برسد.
سال ۲۰۰۷ یکی از بهترین فصول میلان در قرن جدید بود. باشگاه ایتالیایی در شرایطی به نیمه نهایی راه یافته بود که سه تیم دیگر این مرحله تماماً انگلیسی بودند. در بازی رفت از دور نیمه‌نهایی منچستر یونایتد موفق شد در ورزشگاه الدترافورد میلان را با نتیجه‌ی ۳ بر ۲ شکست دهد. اما این پایان راه نبود و در شب درخشش کاکا میلان بازی برگشت را با نتیجه‌ی ۳ بر ۰ به سود خود به پایان برد و ضمن جلوگیری از فینال تمام انگلیسی زمینه‌ی انتقام‌گیری از لیورپول را مهیا کرد. ورزشگاه المپیک آتن محل برگذاری فینال تکراری میلان و لیورپول بود. دو گل از فیلیپو اینزاگی در مقابل تک گل دیرهنگام درک کویت کافی بود تا میلان ضمن گرفتن انتقام دو سال قبل، برای هفتمین بار قهرمان اروپا شود. در پایان این سال کاکا موفق شد توپ طلای اروپا و جهان را از آن خود کند. ورزشگاه نوشتار اصلی: ورزشگاه سن‌سیرو
سن سیرو (یا جوزپه مه آتزا) (به ایتالیایی: Stadio Giuseppe Meazza) ورزشگاه تیم‌های آث میلان و اینتر میلان است. سن‌سیرو بزرگترین ورزشگاه ایتالیا و یکی از بزرگترین ورزشگاه های اروپاست. در سال ۱۹۲۵ شهرداری میلان شروع ساخت این ورزشگاه را آغاز کرد و کار ساخت آن یک سال به طول انجامید. گنجایش ابتدایی این ورزشگاه ۷۰ هزار نفر بود و سن سیرو نام داشت. تیم‌های اینتر میلان و آث میلان از همان ابتدا اجاره‌نشین این ورزشگاه بودند و بازیهای خود را در آنجا برگزار می‌کردند. در سال ۱۹۷۲ برترین گلزن تاریخ باشگاه اینتر میلان یعنی جوزپه مه آتزا درگذشت. شهرداری میلان برای تجلیل از این ستاره ورزشگاه سن سیرو را به ورزشگاه جوزپه مه آتزا تغییر نام داد. در سال ۱۹۸۹ این ورزشگاه برای نوسازی مدت کوتاهی تعطیل شد و پس از بازگشایی ظرفیت آن به حدود ۸۳ هزار نفر رسید. بسیاری از بازیهای تیم ملی ایتالیا در همین ورزشگاه برگزار می‌شود. یوفا به تمامی ورزشگاههای اروپا بر اساس کیفیت آنها امتیاز می‌دهد. ورزشگاه جوزپه مه آتزا نمره ۵ از ۵ را دریافت کرده است. بازیکنان بازیکنان فعلی
از تاریخ ۲۲ ژوئن ۲۰۱۳ شماره نقش بازیکن ۱ دروازه‌بان مارکو آملیا ۲ مدافع متیا دی‌شیلیو ۴ هافبک سولی مونتاری ۵ مدافع فیلیپه مکسس ۷ مهاجم روبینیو ۸ هافبک ریکاردو ساپونارا ۱۰ هافبک کیسوکه هوندا ۱۱ مهاجم جامپائولو پاتزینی ۱۳ مدافع عادل رامی ۱۴ هافبک والتر بیرسا ۱۵ هافبک مایکل اسین ۱۶ هافبک آندریا پولی ۱۷ مدافع کریستین زاپاتا ۱۸ هافبک ریکاردو مونتولیوو (کاپیتان) ۲۰ مدافع ایگنازیو آباته شماره نقش بازیکن ۲۱ هافبک کوین کنستانت ۲۲ هافبک ریکاردو کاکا (کاپیتان دوم) ۲۴ هافبک برایان کریستانته ۲۵ مدافع دنیله بونرا ۲۶ مدافع ماتیاس سیلوستره (قرضی از اینتر میلان) ۲۸ هافبک اوربی امانوئلسون ۳۲ دروازه‌بان کریستین آبیاتی ۳۴ هافبک نایجل دی یانگ ۳۵ دروازه‌بان فردیناندو کوپولا ۳۷ مهاجم آندره‌آ پتانیا ۴۵ مهاجم ماریو بالوتلی ۵۹ دروازه‌بان گابریل ۸۱ مدافع کریستین زاکاردو ۹۲ مهاجم استفان الشعراوی بازیکنان قرضی در تیم‌های دیگر شماره نقش بازیکن دروازه‌بان مارکو باربیری (در برشا) دروازه‌بان ادواردو پاتزاگلی (در آسکولی) دروازه‌بان داویده ناردوتزو (در ترامو) مدافع داویده ده‌روسا (در نوارا) مدافع متیا دسوله (در کیاسو) مدافع مارکوس دینیز (در لچه) مدافع رودریگو اِلی (در واره‌سه) مدافع جوهاد فره‌تی (در به‌نه‌ونتو) مدافع آندره‌آ لچی (در رناته) مدافع کریستین گالیانی (در واره‌سه) مدافع مارکو اسپرانتزا (در پیزا) مدافع ژرسون ورگارا (در پارما) مدافع دیداک ویا (در رئال بتیس) هافبک مارکو بورتولی (در باسانو) هافبک آتیلا فیلکور (در شاتورو) هافبک مارکو اتزیو فوساتی (در باری) هافبک ادموند هوتور (در نوسرینا) هافبک آلسیو اینوسنتی (در سودتیرول) هافبک آنتونیو نوچرینو (در وستهام یونایتد) شماره نقش بازیکن هافبک په‌له (در اولهاننزه) هافبک لوکا سانتونوچیتو (در مونتزا) هافبک باکایه ترائوره (در کایسری ارسیسپورز) هافبک ماتیا والوتی (در آلبینولفه) مهاجم جیاکومو به‌رتا (در لچه) مهاجم کینگزلی بواتنگ (در کاتانیا) مهاجم مته‌آ کینه‌لاتو (در کوسنتزا) مهاجم جیان‌ماریو کومی (در لانچیانو) مهاجم مارکو گائه‌تا (در ترامو) مهاجم سیمونه آندره‌آ گانتز (در لومتزانه) مهاجم ازه‌کیل هنتی (در اسپتزیا) مهاجم الساندرو ماتری (در فیورنتینا) مهاجم ام‌بایه نیانگ (در مون پلیه) مهاجم نمدی اودامادی (در برشا) مهاجم آلکس پونتوس پاز (در نوسرینا) مهاجم علا ناصر رمضان (در برشا) مهاجم الساندرو رونکی (در برشا) مهاجم جیان‌مارکو زیگونی (در لچه) بازیکنان دارای مالکیت مشترک شماره نقش بازیکن دروازه‌بان فیلیپو پروکینی (لچه) دروازه‌بان ریکاردو پیشیتلی (به‌نه‌ونتو) مدافع میکل‌آنجلو آلبرتاتزی (ورونا) مدافع بارتوش سالامون (سمپدوریا) هافبک لوکا برتونی (کارپی) شماره نقش بازیکن هافبک سیمونه کالوانو (ورونا) هافبک فیلیپو لورا (سیتاده‌لا) مهاجم آلبرتو پالوشی (کیه‌وو) مهاجم سیمونه وردی] (تورینو) شماره‌های جاودانه ۶ - فرانکو بارزی، مدافع، ( از ۱۹۷۷ تا ۱۹۹۷ )
وی از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۷ بازوبند کاپیتانی میلان را در اختیار داشت. ۳ - پائولو مالدینی، مدافع، ( از ۱۹۸۵ تا ۲۰۰۹ )
وی از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۹ بازوبند کاپیتانی میلان را در اختیار داشت. کادرفنی کنونی
از تاریخ ۹ ژوئیه ۲۰۱۲ کلارنس سیدورف سرمربی مائورو تاسوتی کمک مربی والریو فیوری مربی دروازبان‌ها آندره آ مالدرا دستیار فنی رودولفو تاوانا پزشک ارشد آرماندو گوتزینی پزشک استفانو ماتزونی پزشک برونو دومینیچی سرپرست بدنسازها فابیو آلِوی مربی بدنساز سرجیو ماسکرونی مربی بدنساز آندره‌آ پریمیتیوی مربی بدنساز استفانو آراتا سرپرست فیزیوتراپ‌ها مارکو کاتانئو فیزیوتراپ استفانو گرانی فیزیوتراپ روبرتو موروسی فیزیوتراپ مارکو پائه‌سانتی فیزیوتراپ اِندو تومورونی ماساژور برخی از مربیان بزرگ باشگاه سال نام ۱۹۰۸–۱۹۰۰ هربرت کیلپین ۱۹۲۶–۱۹۲۴ ویتوریو پوتزو ۱۹۵۲ گونار گرن ۱۹۶۳–۱۹۶۱ ، ۱۹۶۷-۱۹۷۳ ، ۱۹۷۷ نرئو روکو ۱۹۶۴–۱۹۶۳ لوئیس کارنیگلیا ۱۹۶۶–۱۹۶۳ ، ۱۹۷۷-۱۹۷۹ ، ۱۹۸۴-۱۹۸۷ نیلس لیدهولم ۱۹۷۴–۱۹۷۳ ، ۲۰۰۱ چزاره مالدینی ۱۹۷۴ ، ۱۹۷۵-۱۹۷۶ جیووانی تراپاتونی ۱۹۸۷ ، ۱۹۹۱-۱۹۹۶ ، ۱۹۹۷-۱۹۹۸ فابیو کاپلو ۱۹۸۷-۱۹۹۱ ، ۱۹۹۶-۱۹۹۷ آریگو ساکی ۱۹۹۸-۲۰۰۱ آلبرتو زاکرونی ۲۰۰۹–۲۰۰۱ کارلو آنچلوتی ۲۰۱۰-۲۰۱۴ ماسیمیلیانو آلگری افتخارات
میلان با کسب ۲۹ جام رسمی یکی از پرافتخارترین باشگاههای ایتالیاست. این باشگاه به همراه بوکا جونیورز بعنوان پرجام ترین تیم فوتبال باشگاهی در سطح جهان به حساب می‌آید. رکورد میلان حاوی ۱۴ جام اروپایی و ۴ جام جهانی است. در سال ۱۹۷۹ یک ستاره‌ی طلایی به مناسبت کسب دهمین اسکودتو بر روی لباس میلان قرار گرفت. ملی
سری آ: قهرمان (۱۸ بار): ۱۹۰۱؛ ۱۹۰۶؛ ۱۹۰۷؛ ۵۱-۱۹۵۰؛ ۵۵-۱۹۵۴؛ ۵۷-۱۹۵۶؛ ۵۹-۱۹۵۸؛ ۶۲-۱۹۶۱؛ ۶۸-۱۹۶۷؛ ۷۹-۱۹۷۸؛ ۸۸-۱۹۸۷؛ ۹۲-۱۹۹۱؛ ۹۳-۱۹۹۲؛ ۹۴-۱۹۹۳؛ ۹۶-۱۹۹۵؛ ۹۹-۱۹۹۸؛ ۰۴-۲۰۰۳ ؛ ۲۰۱۱-۲۰۱۰نایب قهرمان (۱۷ بار): ۱۹۰۲ ؛ ۱۱-۱۹۱۰ ؛ ۱۲-۱۹۱۱ ۴۸-۱۹۴۷؛ ۵۰-۱۹۴۹؛ ۵۲-۱۹۵۱؛ ۵۶-۱۹۵۵؛ ۶۱-۱۹۶۰؛ ۶۵-۱۹۶۴؛ ۶۹-۱۹۶۸؛ ۷۱-۱۹۷۰؛ ۷۲-۱۹۷۱؛ ۷۳-۱۹۷۲؛ ۹۰-۱۹۸۹؛ ۹۱-۱۹۹۰؛ ۰۵-۲۰۰۴ ؛ ۱۲-۲۰۱۱
سری ب: قهرمان (۲ بار): ۸۱-۱۹۸۰؛ ۸۳-۱۹۸۲
کوپا ایتالیا: قهرمان (۵ بار): ۶۷-۱۹۶۶؛ ۷۲-۱۹۷۱؛ ۷۳-۱۹۷۲؛ ۷۷-۱۹۷۶؛ ۰۳-۲۰۰۲نایب قهرمان (۷ بار): ۴۲-۱۹۴۱؛ ۶۸-۱۹۶۷؛ ۷۱-۱۹۷۰؛ ۷۵-۱۹۷۴؛ ۸۵-۱۹۸۴؛ ۹۰-۱۹۸۹؛ ۹۸-۱۹۹۷
سوپر جام ایتالیا: (رکورد دار) قهرمان (۶ بار): ۱۹۸۸ ؛ ۱۹۹۲ ؛ ۱۹۹۳ ؛ ۱۹۹۴ ؛ ۲۰۰۴ ; ۲۰۱۱نایب قهرمان (۳ بار): ۱۹۹۶ ؛ ۱۹۹۹ ؛ ۲۰۰۳ اروپایی
لیگ قهرمانان اروپا: قهرمان (۷ بار): ۶۳-۱۹۶۲ ؛ ۶۹-۱۹۶۸ ؛ ۸۹-۱۹۸۸ ؛ ۹۰-۱۹۸۹ ؛ ۹۴-۱۹۹۳ ؛ ۰۳-۲۰۰۲ ؛ ۰۷-۲۰۰۶نایب قهرمان (۴ بار): ۵۸-۱۹۵۷ ؛ ۹۳-۱۹۹۲ ؛ ۹۵-۱۹۹۴ ؛ ۰۵-۲۰۰۴
جام در جام اروپا: قهرمان (۲ بار): ۶۸-۱۹۶۷ ؛ ۷۳-۱۹۷۲نایب قهرمان (۱ بار): ۷۴-۱۹۷۳
سوپر جام اروپا: (رکورد دار) قهرمان (۵ بار): ۱۹۸۹ ؛ ۱۹۹۰ ؛ ۱۹۹۴ ؛ ۲۰۰۳ ؛ ۲۰۰۷نایب قهرمان (۲ بار): ۱۹۷۳ ؛ ۱۹۹۳
جام میتروپا: قهرمان (۱ بار): ۸۲-۱۹۸۱
جام لاتین: قهرمان (۲ بار): ۱۹۵۱ ؛ ۱۹۵۶نایب قهرمان (۱ بار): ۱۹۵۳ جهانی
جام بین قاره ای: قهرمان (۳ بار): ۱۹۶۹ ؛ ۱۹۸۹ ؛ ۱۹۹۰نایب قهرمان (۴ بار): ۱۹۶۳ ؛ ۱۹۹۳ ؛ ۱۹۹۴ ؛ ۲۰۰۳
جام باشگاههای جهان: قهرمان (۱ بار):
+ نوشته شده در پنجشنبه یکم اسفند ۱۳۹۲ ساعت 14:0 توسط EILYA
|
